البحث

عبارات مقترحة:

المتعالي

كلمة المتعالي في اللغة اسم فاعل من الفعل (تعالى)، واسم الله...

الحيي

كلمة (الحيي ّ) في اللغة صفة على وزن (فعيل) وهو من الاستحياء الذي...

الشكور

كلمة (شكور) في اللغة صيغة مبالغة من الشُّكر، وهو الثناء، ويأتي...

از وائل بن حُجْر رضی الله عنه روایت است که می گوید: رسول الله صلی الله علیه وسلم را دیدم که وقتی سجده می کرد، زانوهایش را قبل از دستانش بر زمین می گذاشت و چون برمی خاست، دستانش را قبل از زانوهایش بر می داشت.

شرح الحديث :

وائل بن حُجْر رضی الله عنه خبر می دهد که رسول الله صلی الله علیه وسلم را دیده وقتی به سجده می رود ابتدا زانوهایش و سپس دستانش را بر زمین می گذارد؛ و چون برای رکعت دوم یا چهارم برمی خاست، دستانش را قبل از زانوهایش از زمین بر می داشت؛ و این معنای روایتی است که می گوید: «وَإِذَا نَهَضَ نَهَضَ عَلَى رُكْبَتَيْهِ وَاعْتَمَدَ عَلَى فَخِذِهِ»: «و چون برمی خاست، بر زانوانش برمی خاست و بر ران هایش تکیه می کرد». یعنی بر زمین تکیه نمی کرد. اکثر علما به این حدیث عمل می کنند و دیدگاه شان همین بوده و می گویند: سنت این است که نمازگزار به هنگام رفتن به سجده، زانوانش را قبل از دست ها بر زمین بگذارد؛ با اینکه حدیث ضعیف است اما عمل عمر رضی الله عنه و سایر صحابه موید آن می باشد.


ترجمة هذا الحديث متوفرة باللغات التالية