العفو
كلمة (عفو) في اللغة صيغة مبالغة على وزن (فعول) وتعني الاتصاف بصفة...
از زینب دختر ابوسلمه روایت است که می گوید: یکی از بستگان ام حبیبه فوت شد، پس خوشبویی خواست و از آن در قسمت ساعدهایش استفاده کرد و گفت: این کار را انجام می دهم چون از رسول الله صلی الله علیه وسلم شنیدم که فرمود: «لا يَحِلُّ لامْرَأَةٍ تُؤْمِنُ بِاَللَّهِ وَالْيَوْمِ الآخِرِ أَنْ تُحِدَّ عَلَى مَيِّتٍ فَوْقَ ثَلاثٍ، إلاَّ عَلَى زَوْجٍ أَرْبَعَةَ أَشْهُرٍ وَعَشْراً»: «برای زنی که به الله و روز قیامت ایمان دارد، حلال نیست بیش از سه روز بر میتی ترک زینت کند مگر برای شوهرش که چهار ماه و ده روز باید ترک زینت نماید».
شرح الحديث :
پدر ام حبیبه فوت می شود و ام حبیبه شنیده که از ترک زینت برای بیش از سه روز نهی شده است مگر اینکه میت شوهر انسان باشد. بنابراین می خواهد به این حکم شرعی جامه ی عمل بپوشاند؛ لذا خوشبویی و عطری مخلوط با زعفران می خواهد و ساعدهایش را با آن مسح می کند و سبب استفاده از این خوشبویی را بیان می کند؛ اینکه از رسول الله صلی الله علیه وسلم شنیده است: «برای زنی که به الله و روز قیامت ایمان دارد، حلال نیست بیش از سه روز بر میتی ترک زینت کند مگر برای شوهرش که چهار ماه و ده روز باید ترک زینت نماید».