الحفي
كلمةُ (الحَفِيِّ) في اللغة هي صفةٌ من الحفاوة، وهي الاهتمامُ...
از ابوهریره رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: «مَنَعَتِ الْعِرَاقُ دِرْهَمَهَا وَقِفِّيزهَا، وَمَنَعَتِ الشَّامُ مُدْيَهَا وَدِينَارَهَا، وَمَنَعَتْ مِصْرُ إِرْدَبَّهَا وَدِينَارَهَا، وَعُدْتُمْ مِنْ حَيْثُ بَدَأْتُمْ، وَعُدْتُمْ مِنْ حَيْثُ بَدَأْتُمْ، وَعُدْتُمْ مِنْ حَيْثُ بَدَأْتُمْ»: «بزودی عراق از دادن درهم و پيمانه های غذا خودداری می کند؛ و شام از پرداخت دينار و پيمانه های طعام خودداری می نمايد؛ مصر نيز از پرداخت دينار و پيمانه های غذا خودداری می کند و شما همان وضعيت نخست را پيدا می کنيد و شما همان وضعيت نخست را پيدا می کنيد و شما همان وضعيت نخست را پيدا می کنيد». گوشت و خون ابوهريره بر اين مطلب گواهی می دهد.
شرح الحديث :
رسول الله صلی الله علیه وسلم خبر می دهد که بزودی مسلمانان عراق و شام و مصر را فتح می کنند؛ و بزودی برای آنها مقدار مشخصی از اموال معین می گردد که به مسلمانان می پردازند؛ اما در آخر الزمان از پرداخت آن سر باز می زنند: یا به این دلیل که کفارِ ساکن در این سرزمین ها عهد و پیمان را می شکنند و اموال مقرر را نمی پردازند؛ و یا به دلیل غلبه ی کفار عجم بر این سرزمین ها که از پرداخت این اموال به مسلمانان خودداری می کنند. و در این وقت مسلمانان ضعیف و فقیر و غریب می شوند چنانکه در ابتدای اسلام چنین بودند.