القيوم
كلمةُ (القَيُّوم) في اللغة صيغةُ مبالغة من القِيام، على وزنِ...
از اُبی بن کعب رضی الله عنه روایت است که رسول الله ﷺ فرمودند: «لا تَسُبُّوا الرِّيحَ، فَإِذَا رَأَيْتُمْ مَا تَكْرَهُونَ، فَقُولُوا: اللَّهُمَّ إنَّا نَسْأَلُكَ مِنْ خَيْرِ هذِهِ الرِّيحِ، وَخَيْرِ مَا فِيهَا، وخَيْرِ مَا أُمِرَتْ بِهِ؛ وَنَعُوذُ بِكَ مِنْ شَرِّ هذِهِ الرِّيحِ، وَشَرِّ مَا فِيهَا، وَشَرِّ مَا أُمِرَتْ بِهِ»: «به باد دشنام ندهيد و هرگاه بادی را ديدید که نمی پسنديد، بگوييد: يا الله، خيرِ اين باد و نيز خيرِ آنچه در آن است و خير و منفعتی را که به آن مأمور شده، از تو درخواست می کنم و از شرّ اين باد و شرّ آنچه در آن است و نيز از شرّی که به آن مأمور شده، به تو پناه می برم».
شرح الحديث :
رسول الله صلی الله علیه وسلم از دشنام دادن باد نهی می کند چون باد مخلوقی مامور از جانب الله می باشد؛ و دشنام دادن و بد و بیراه گفتن به آن، درواقع دشنام به الله متعال و نارضایتی از قضا و قدر الهی می باشد. سپس رسول الله صلی الله علیه وسلم به بازگشت و توجه به سوی خالقِ باد راهنمایی می کند، اینکه از الله متعال خیر آن خواسته شود و از شر آن به الله متعال پناه برده شود؛ و این عین بندگی برای الله متعال و بیانگر حال و وضع اهل توحید و موحدان می باشد.