الحميد
(الحمد) في اللغة هو الثناء، والفرقُ بينه وبين (الشكر): أن (الحمد)...
از ابوسعید خدری رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: «كَيْفَ أَنْعَمُ! وَصَاحِبُ الْقَرْنِ قَدِ الْتَقَمَ الْقَرْنَ، وَاسْتَمَعَ الإِذْنَ مَتَى يُؤْمَرُ بِالنَّفْخِ فَيَنْفُخُ»: «چگونه می توانم شادمان و راحت باشم درحالی که صاحبِ صور، آن را بر دهانش گذاشته و منتظرِ فرمان دميدن است تا در آن بدَمَد؟» گويا اين خبر بر اصحاب رسول الله صلی الله علیه وسلم گران آمد؛ لذا رسول الله ﷺ به آنان فرمود: «قُولُوا: حَسْبُنَا اللَّه وَنِعْمَ الْوكِيلُ»: «بگوييد: «حَسْبُنَا اللَّهُ وَنِعْمَ الْوَكِيلُ»: الله برای ما کافی است و چه نيک کارسازی است».
شرح الحديث :
رسول الله ﷺ می فرماید: چگونه شادمان و خوشحال باشم درحالی که مَلَک موکل به دمیدن در صور، دهانش را بر دهانه ی صور گذاشته است و در انتظار فرمان دمیدن در آن می باشد تا در آن بدمد. گویا این مساله بر صحابه رضی الله عنهم گران آمد، پس رسول الله ﷺ فرمود: «بگویید: حسبنا الله ونعم الوكيل». یعنی الله برای ما کافی است.