الحافظ
الحفظُ في اللغة هو مراعاةُ الشيء، والاعتناءُ به، و(الحافظ) اسمٌ...
از عقبة بن عامر رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: «ألَمْ تَرَ آيَاتٍ أُنْزِلَتْ هذِهِ اللَّيْلَةَ لَمْ يُرَ مِثْلُهُنَّ قَطُّ؟ (قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ) وَ (قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ)»: «آيا می دانی که امشب آياتی بر من نازل شد که هرگز همانندِ آن ديده نشده است؟ "قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ" و "قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ"».
شرح الحديث :
از عقبة بن عامر رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: «ألَمْ تَرَ»؛ به معنای «ألم تعلم» یعنی: "آیا می دانی؟" می باشد؛ و این خطاب بطور خاص برای شخص راوی است و منظور آن عام است و همه را در بر می گیرد. این کلمه، کلمه تعجب است و در ادامه به علت تعجب اشاره دارد که می فرماید: «هرگز همانندِ آن ديده نشده است»؛ یعنی در باب «تعوذ» همانند اینها دیده نشده است. و کلمه ی «قط» برای تاکید بر نفی است. اینکه می فرماید: «قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَق و قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ»؛ یعنی: هیچ سوره ای همانند این دو سوره وجود ندارد که تمام آیاتش با مضمون پناه بردن قاری از شر اشرار باشد. هیچکس نیست که از روی ایمان و صدق و راستی با این دو سوره از الله متعال پناه بخواند مگر اینکه الله متعال به او پناه می دهد و او را در پناه خود جای می دهد؛ بنابراین شایسته است که انسان با این دو سوره به الله پناه ببرد.