المؤمن
كلمة (المؤمن) في اللغة اسم فاعل من الفعل (آمَنَ) الذي بمعنى...
از عوف بن مالک رضی الله عنه روایت است که رسول الله ﷺ فرمودند: «خِيَارُ أَئمَّتكُمُ الَّذينَ تُحِبُّونَهُم ويُحِبُّونكُم، وتُصَلُّونَ علَيْهِم ويُصَلُّونَ علَيْكُم، وشِرَارُ أَئمَّتِكُم الَّذينَ تُبْغِضُونَهُم ويُبْغِضُونَكُم، وتَلْعُنونَهُمْ ويَلْعَنُونَكُمْ»: «بهترين زمام داران شما کسانی هستند که آنها را دوست داريد و آنها نيز شما را دوست دارند و شما برای آنان دعای خير می کنيد و ايشان نيز برای شما دعای خير می کنند. و بدترين زمام داران شما کسانی هستند که شما از ايشان متنفريد و آنها از شما متنفرند و شما آنان را نفرين می کنيد و ايشان هم شما را نفرين می کنند». عوف رضی الله عنه می گويد: عرض کرديم: ای رسول خدا، آيا با چنين حاکمانی نجنگيم؟ فرمود: «لا، ما أَقَامُوا فِيكُمُ الصَّلاةَ؛ لا، ما أَقَامُوا فيكُمُ الصَلاة»: «خير؛ تا زمانی که نماز را در ميان شما برپا می دارند. خير؛ تا زمانی که نماز را در ميان شما اقامه می کنند».
شرح الحديث :
حدیث مذکور بر این مساله دلالت دارد که برخی از حکام مسلمانان اهل خیر و صلاح بوده و برخی از آنها اهل فسق و فجورند و از دیانت کمتری برخوردارند؛ با این همه، مادامی که بر اقامه ی شعائر اسلام و مهمترین آنها نماز محافظت می کنند، خروج علیه آنها جایز نیست.