الحفيظ
الحفظُ في اللغة هو مراعاةُ الشيء، والاعتناءُ به، و(الحفيظ) اسمٌ...
از کعب بن عجره رضی الله عنه روایت است که رسول الله ﷺ فرمودند: «مُعَقِّباتٌ لا يَخِيبُ قَائِلُهُنَّ - أَوْ فَاعِلُهُنَّ - دُبُرَ كُلِّ صَلاَةٍ مَكْتُوبَةٍ: ثَلاثٌ وَثَلاثونَ تَسْبِيحَةً، وَثَلاثٌ وثَلاَثونَ تَحْمِيدَةً، وَأرْبَعٌ وَثَلاَثونَ تَكْبِيرَةً»: «پس از هر نمازِ واجبی اذکاری است که گوينده - يا انجام دهنده ی - آن ناکام و محروم نمی شود: سی و سه بار سبحان الله، سی و سه بار الحمدلله و سی و چهار بار الله اکبر».
شرح الحديث :
حدیث مذکور بیانگر مشروعیت گفتن این اذکار بعد از نمازهای پنجگانه می باشد؛ و حکمت آن پس از نمازهای فرض این است که در وقت نمازهای فرض، درها باز می شوند و اعمال بالا برده می شوند؛ لذا ذکر گفتن در این وقت، ثواب و اجر و پاداش بزرگی به همراه دارد.