البحث

عبارات مقترحة:

المبين

كلمة (المُبِين) في اللغة اسمُ فاعل من الفعل (أبان)، ومعناه:...

الوتر

كلمة (الوِتر) في اللغة صفة مشبهة باسم الفاعل، ومعناها الفرد،...

الحق

كلمة (الحَقِّ) في اللغة تعني: الشيءَ الموجود حقيقةً.و(الحَقُّ)...

از عبدالله بن مسعود رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: «أَكْبَرُ الْكَبَائِرِ: الْإِشْرَاكُ بِاللَّهِ، وَالْأَمْنُ مِنْ مَكْرِ اللَّهِ، وَالْقَنُوطُ مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ، وَالْيَأْسُ مِنْ رَوْحِ اللَّهِ»: «بزرگترین گناهان کبیره عبارتند از: شرک ورزیدن به الله، در امان دانستن خود از مکر الله و یاس و نا امیدی از رحمت الله».

شرح الحديث :

در این حدیث رسول الله صلی الله علیه وسلم از گناهانی به عنوان بزرگترین گناهان تعبیر می کند که عبارتند از: شرک ورزیدن به الله متعال در ربوبیت یا عبودیت؛ و ابتدا از این گناه آغاز می کند چون بزرگترین گناهان می باشد. و قطع امید از الله متعال؛ چون سوء ظن به الله متعال و جهل به وسعت رحمت الهی می باشد. و در امان دیدن خود از استدراج الله متعال نسبت به بنده با نعمت هایی که در اختیار او قرار می دهد تا غافلانه و ناگهانی او را مواخذه کند. مراد از حدیث مذکور، محصور بودن گناهان کبیره در این موارد نیست، چون گناهان کبیره زیاد هستند، بلکه منظور بیان بزرگترین آنها می باشد.


ترجمة هذا الحديث متوفرة باللغات التالية