الغفار
كلمة (غفّار) في اللغة صيغة مبالغة من الفعل (غَفَرَ يغْفِرُ)،...
از ابوهريره رضی الله عنه روایت است که می گويد: رسول الله ﷺ فرمودند: «يَضْحَكُ اللهُ سبحانَه وتعالی إِلَى رَجُلَيْنِ يَقْتُلُ أَحَدُهُمَا الآخَرَ يَدْخُلانِ الْجَنَّةَ يُقَاتِلُ هَذَا فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَيُقْتَلُ، ثُمَّ يَتُوبُ اللَّهُ عَلَى الْقَاتِلِ فَيُسلِمُ فَيُسْتَشْهَدُ»: «الله سبحانه و تعالی به دو نفری می خندد كه يكی از آنها ديگری را به قتل می رساند و هر دو وارد بهشت می شوند؛ چنانکه يكی از آنها در راه الله می جنگد و (به وسيله ی ديگری) كشته می شود. سپس الله متعال توبه ی قاتل را می پذيرد و اسلام می آورد و به شهادت می رسد».
شرح الحديث :
الله متعال به دو نفری می خندد که یکی از آنها قاتل دیگری است و هردو وارد بهشت می شوند. با این توضیح که یکی از آنها مسلمان است و در راه الله برای اعلای کلمة الله می جنگد و کافری او را می کشد، پس وارد بهشت می شود؛ سپس همان کافر که قاتل این مسلمان بوده، توبه می کند و مسلمان می شود و الله متعال توبه ی وی را می پذیرد و سپس در راه الله می جنگد و به شهادت می رسد.