المحسن
كلمة (المحسن) في اللغة اسم فاعل من الإحسان، وهو إما بمعنى إحسان...
از انس رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: «طُوبَى لِمَنْ شَغَلَهُ عَيْبُهُ عَن عُيُوبِ النَّاسِ»: «خوشا به حال کسی که عیب هایش او را از پرداختن به عیب های مردم، به خود مشغول کرده است».
شرح الحديث :
حدیث مذکور با توصیه ی راه گشایی همراه است و انسان را تشویق می کند تا به خود بپردازد و مشغول اصلاح نفس گردد؛ و وقت گرانبهایش را برای آراسته شدن به مکارم اخلاق و دوری از رذایل اخلاقی صرف کند؛ و این همان روش سالم و درستی است که انسان را از پرداختن به عیب های دیگران و دنبال کردن اسرار آنها باز می دارد. هرکس چنین رفتاری داشته باشد، مستحق پاداش (طوبی) می باشد؛ طوبی درختی در بهشت یا جایگاه والایی در آن است. حدیث مذکور ضعیف است اما توصیف مذکور، در دلایل صحیح دیگر آمده است.