الحكيم
اسمُ (الحكيم) اسمٌ جليل من أسماء الله الحسنى، وكلمةُ (الحكيم) في...
از ابن مسعود رضی الله عنه روایت است که رسول الله ﷺ فرمودند: «مَنْ أَصابَتْهُ فَاقَةٌ فَأَنْزَلَهَا بِالنَّاسِ لَمْ تُسَدَّ فاقَتُه، وَمَنْ أَنْزَلَهَا باللَّه، فَيُوشِكُ اللَّه لَهُ بِرِزقٍ عاجِلٍ أَوْ آجِلِ»: «هرکس دچار فقر و فاقه شود و آن را نزد مردم ببرد، فقرش از ميان نخواهد رفت؛ اما هرکس فقرش را نزد الله ببرد - و برطرف شدن فقرش را از الله بخواهد - الله متعال روزیِ زودرس يا ديررسی به او می دهد (و فقرش را برطرف می سازد)».
شرح الحديث :
ابن مسعود رضی الله عنه خبر می دهد که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: «مَنْ أَصابَتْهُ فَاقَةٌ» یعنی کسی که دچار نیاز شدیدی شد؛ این واژه بیشتر در مورد فقر و زندگی سخت و دشوار به کار می رود. «فَأَنْزَلَهَا بِالنَّاسِ»: و نیاز خود را با مردم در میان بگذارد و از این مساله شکایت داشته و برطرف کردن آن را از ایشان بخواهد. نتیجه این می شود که: «لَمْ تُسَدَّ فاقَتُه»: نیازش برطرف نمی شود و فقر وی از بین نمی رود و هرگاه نیاز وی برطرف شود، نیاز شدیدتری از آن گریبانش را می گیرد؛ «وَمَنْ أَنْزَلَهَا باللَّه»: اما کسی که به مولای خود اعتماد کند و نیاز خود را تنها با او در میان بگذارد و از او گشایش طلب کند «يُوشِكُ اللَّه لَهُ بِرِزقٍ عاجِلٍ أَوْ آجِلِ»: الله متعال او را با روزی زودرس در همین دنیا، با فراهم کردن مالی برای او و ثروتمند کردنش یا با روزی دیرسی در آخرت، بی نیاز می گرداند و فقرش را برطرف می کند.