الشكور
كلمة (شكور) في اللغة صيغة مبالغة من الشُّكر، وهو الثناء، ويأتي...
از ابوهریره رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: «لا تَقُومُ السَّاعَةُ حَتَّى تُقَاتِلُوا خُوزًا وَكِرْمَانَ مِنَ الأعَاجِمِ، حُمْرَ الْوُجُوهِ، فُطْسَ الأنُوفِ، صِغَارَ الأعْيُنِ، وُجُوهُهُمُ الْمَجَانُّ الْمُطْرَقَةُ، نِعَالُهُمُ الشَّعَرُ»: «تا زمانی كه شما با مردم خوزستان و كرمان نجنگيد كه عجم هستند و چهره هايی قرمز، بينی هايی فرو رفته و چشم هايی كوچك دارند و صورت های شان مانند سپرهای ضخيم و كفش های شان از مو ساخته شده، قيامت برپا نخواهد شد».
شرح الحديث :
تا زمانی که مسلمانان با اهل خوزستان و کرمان از شهرهای عجم وارد جنگ نشوند، قیامت بر پا نمی شود. کسانی با این اوصاف که: به علت غلبه سردی در جسم، صورت هایی سفید مایل به سرخی و بینی هایی پهن و چشمانی کوچک دارند و صورت های شان از بابت پهن بودن و دایره ای شکل بودن، همچون سپر می باشد. و به سبب سختی صورت و گوشتی که بر صورت دارند، ضخیم توصیف شده اند؛ و با کفش هایی از جنس مو راه می روند.